W skierowanej do Trybunału Sprawiedliwości skardze, która została zarejestrowana pod numerem C-228/09, Komisja zarzuciła Rzeczypospolitej Polskiej naruszenie art. 78, art. 79, art. 83 oraz art. 86 dyrektywy 2006/112/WE[1] poprzez włączenie na podstawie art. 29 ustawy o podatku od towarów i usług (ustawy o VAT)[2] do podstawy opodatkowania podatkiem VAT zapłaconego podatku akcyzowego przewidzianego w art. 80 i 81 ustawy o podatku akcyzowym (ustawa akcyzowa)[3], zwanego przez Komisję w skardze "opłatą rejestracyjną".
Rzeczpospolita Polska w odpowiedzi na skargę nie zgodziła się z tym zarzutem, ponieważ jej zdaniem sporny podatek akcyzowy nosi wszelkie cechy wewnętrznego podatku konsumpcyjnego, odpowiadającego charakterem podatkowi akcyzowemu nakładanemu na towary zharmonizowane i z tego względu, zgodnie z art. 78 lit. a) dyrektywy 2006/112/WE, powinien być wliczany do podstawy opodatkowania VAT.
Rzeczpospolita Polska złożyła wniosek o przeprowadzenie fazy ustnej postępowania. Rozprawa w tej sprawie odbyła się w Trybunale Sprawiedliwości w dniu 18 marca 2010 r. W składzie orzekającym zasiedli sędziowie Trzeciej Izby, w składzie K. Lenaerts (sędzia sprawozdawca), R. Silva de Lapuerta, D. Šváby, E. Juhász, T. von Danwitz.
Jako pierwszy występował pełnomocnik Komisji Europejskiej ? Pani Agnieszka Stobiecka-Kuik ? jako strona skarżąca. Podtrzymała ona w całości argumentację Komisji prezentowaną w fazie pisemnej postępowania. Podkreśliła, że polski sporny podatek, tak samo jak duńska opłata, której dotyczyła sprawa C-98/05 De Danske Bilimport?rer[4], powinien zostać uznany za opłatę rejestracyjną. Podkreśliła także konieczność harmonizacji podatku VAT w Unii Europejskiej.
Jako drugi głos zabrał pełnomocnik Rzeczypospolitej Polskiej ? Mikołaj Jarosz, Zastępca Dyrektora Departamentu Prawa Unii Europejskiej, MSZ. Pełnomocnik skupił się na wykazaniu, że Trybunał Sprawiedliwości we wcześniejszym orzecznictwie, które dotyczyło podatków od samochodów, analizował szczegółowo każdy przypadek, nie poprzestając na cechach ogólnych. Pełnomocnik zwrócił uwagę na wyroki w sprawach duńskiej (C-98/05), fińskiej (C-365/02[5]), austriackiej (C-387/01[6]) i holenderskiej (93/88 i 94/88[7]), w których Trybunał uznawał za istotne sytuacje, w których mimo przywozu lub dostawy pojazdu obowiązek podatkowy nie powstawał ? na przykład w przypadku pojazdu kolekcjonerskiego lub pojazdu przeznaczonego do rejestracji w innym państwie członkowskim, jak również sytuacje, w których obowiązek podatkowy powstawał, mimo braku dostawy pojazdu, na przykład w przypadku zmiany miejsca zamieszkania przez jego właściciela z jednego państwa członkowskiego do innego. Pełnomocnik podkreślił, że w Polsce obowiązek podatkowy powstaje zawsze w związku z dostawą pojazdu, nawet jeżeli samochód, który zostanie sprowadzony z innego państwa członkowskiego nie zostanie nigdy zarejestrowany, na przykład z powodu rozebrania samochodu na części. Dodatkowo podkreślone zostało, że polski sporny podatek wykazuje wszystkie cechy wewnętrznego podatku konsumpcyjnego o cechach akcyzy[8], a co za tym idzie, że bezpośrednio na podstawie art. 78 lit. a) dyrektywy 2006/112/WE powinien zostać on włączony do podstawy opodatkowania VAT.
Sędzia sprawozdawca poprosił pełnomocnika Rzeczypospolitej Polskiej jedynie o potwierdzenie, że w wypadku sprowadzenia samochodu z innego państwa członkowskiego do Polski i przy braku rejestracji tego pojazdu i tak powstanie obowiązek podatkowy w spornym podatku. Następnie zostało zadane pytanie pełnomocnikowi Komisji, czy Komisja uważa, że podatnikiem spornego podatku jest sprzedawca, importer i pomiot dokonujący nabycia wewnątrzwspólnotowego. Pełnomocniczka Komisji potwierdziła.
Na tym rozprawa została zamknięta. Sędzia sprawozdawca ogłosił, że wyrok zostanie wydany bez opinii rzecznika generalnego, a strony zostaną powiadomione o terminie ogłoszenia wyroku osobnym pismem.
Dotychczasowe doświadczenia pokazują, że wyroku można spodziewać się w okresie od trzech do ośmiu miesięcy od rozprawy.
[1] Dyrektywa 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1; z późn. zm.).
[2] Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.).
[3] Ustawa z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2004 r. Nr 29, poz. 257, z późn. zm.) straciła moc z dniem 1 marca 2009 r. w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11, z późn. zm.).
[4] Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 1 czerwca 2006 r. w sprawie C-98/05 De Danske Bilimport?rer (Zb.Orz. 2006, str. I-4945).
[5] Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 15 lipca 2004 r. w sprawie C-365/02 Marie Lindfors (Zb.Orz. 2004, str. I-7183).
[6] Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-387/01 Weigel (Zb.Orz. 2004, str. I-4981).
[7] Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 13 lipca 1989 r. w sprawach połączonych 93/88 i 94/88 Wisselink i in. (Zb. Orz. 1989, str. 2671).
[8] Podatkiem akcyzowym w Unii Europejskiej objęte są tzw. Towary zharmonizowane (tytoń, alkohol, energia elektryczna, itp.), natomiast państwa członkowskie mogą objąć podatkiem konsumpcyjnym podobnym do akcyzy także inne towary ? niezharmonizowane.
źródło: http://polskawue.gov.pl
